Katarzyna Miarczyńska-Kłeczek - polska poetka

kobieta spaliła wspomnienia
spłonął mąż
warkocz
syn
został popiół

zabiła marzenia
wyprała koszule
zawiesiła na sznurze
teraz czeka
aż rana się zabliźni

SFERA 2 – Almanach Koła Młodych przy Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich w Krakowie 2006

rzucam się morzu na pożarcie
słońcu oddałam ciało
spojrzenia mężczyzn rozdzierały mnie
z łusek niewinności
tylko
piasek
dotknął mnie
najczulej

Chciałam dostać różę
od chłopaka
z cukierni
on uśmiechy
zamienia w eklerki
babki
a może ptysie
miłość wpisuje
w piernikowe serce
czasem upiecze tort
osłodzi samotność
rurką z kremem
albo pączkiem

Czy trzeba więcej?

debiutowałam
w siedemdziesiątym trzecim
na miejscowej porodówce
zwyczajnie ukończyłam
podstawówkę
w innym mieście
szkoła średnia
z internatem
pełnym chłopców
wystarczyła
platoniczna miłość
dym z papierosa
matura w porze kasztanów
wydawała się przepustką
we mnie mieszkało
dziecko z pokoju na piętrze

Załapaliśmy się na wschód
towarowym odjechał świt
kwiat rozkwita w ustach
dziewczyny podciągają suknie

Dziś w Meksyku
przeżyłem sen
zatopiony w ciele mulatki
wypaliłem ogromne cygaro
z przyjacielem o białych zębach

Teraz mknę przed siebie
zachwyt przygryza wargi
tylko ciebie brak
objętego skrzydłem szlafroka

Wiersz Nagrodzony „Złotą Lirą” w 2009 roku

Widziałam w oczach kobiety
małego chłopca

Wczoraj
układała do snu
podawała mleko w butelce
mierzyła gorączkę

Jutro
zaniesie papierosy do celi
jej wyrok trwa

nie można być zwolnionym z miłości