Katarzyna Miarczyńska-Kłeczek - polska poetka

Mówisz
że jestem mgłą poranną
co znika
zanim trawy zasną

Mówisz
że jestem wierzbą płaczką
co gubi
wciąż bezcenne serca

Mówisz
że jestem liściem klonu
co marzy
o kochanym wietrze
co noc
gotowa zacząć taniec
poprawiam suknię
słucham patrzę

listopad 1994

na kamieniu
ciepłym
od komplementów
położyłam się
pozwalam słońcu
całować twarz
i ręce
chwytasz za ogon
wymykam się
pomiędzy palcami
kamień zimny
nie dogonisz mnie

Antologia Grupy Twórczej „Cumulus” 1983-1998 – Chrzanów 1998

mruczę
za Tobą płacze
potargane futro
spodek księżyca
zagląda w oczy

Almanach „Pożegnanie lata poetów i artystów 2001” Dworek Białoprądnicki  Kraków

a może
nie było Ciebie
a wszystko
to chora wyobraźnia
nakarmiona okruchem
zaczęła
wypełniać zimowe wieczory
dotykiem
Twoich dłoni

Almanach „Pożegnanie lata poetów i artystów 2001” Dworek Białoprądnicki Kraków

czuje się naga
bez obrączki obojętności
na nodze
niewidzialny krąg
pobrzękiwał w tańcu
nie pozwalał nieznajomym
odwrócić wzroku
teraz kiedy wyginam się
w kolejnej figurze
wszyscy mężczyźni
mają twoje oczy

Teatr Promocji Poezji  – „Rozmawiajmy wierszami II” Szczęsny Wroński Kraków 2003

nie opowiadaj mi bajki
o śpiącej królewnie
nie każde przebudzenie
bywa wymarzonym

nie opowiadaj o złotej rybce
kiedy mnie nawet nie stać
na zwykłe marzenia

opowiedz o czarnym smoku strachu
niepewności pitej z filiżanki

o mężczyźnie którego nie znam
a już przekroczył drzwi
mojej wyobraźni

Teatr Promocji Poezji – „Rozmawiajmy wierszami” Szczęsny Wroński  Kraków 2002

Zaręczam Tobie słowem
miłości rośnie we mnie kwiat
kocham Ciebie teraz
i gdy przybędzie nam lat
gdy oczy stracą blask
nogi zmylą krok
szklanka się stłucze
i z dziwnym drżeniem rąk

Zaręczam
z Tobą pragnę iść
w nieznany życia szlak
przy Tobie budzić słońce
na poduszce głowę kłaść
dotykać stóp
i tulić sny
dosięgać gwiazd
z jednego kubka wodę pić

Grupa Każdy – „Swoją drogą” Kraków 2018

snują się mgły firanki
jak pastuszkowie boso
biegniemy po rosie
sarny zastygłe w zachwycie
jak na makatce

pajęczyn koronki
zdobią kłosy zbóż
od jaskółek wirowania
różowieje powietrze

staje się dzień
Odyniec słońca pęcznieje
koguta pianie budzi
poranny dzwon
ogłasza niedzielę

oczy otwarte
chłoną widoki
rozświetlają twarze
wracamy bogaci
Wschodem

VII Biennale Poezji- „Pajęczą nicią utkane” Złoty Potok 2018

dzieci bawią się
chłopcy obiecują
dziewczyny kochają
noszą ciężar
przyszłych
dzieci
rysują patykiem

chłopcy
strzelają z procy
obiecują samochody
dziewczyny
gotują obiad
do końca świata

Teatr Promocji Poezji – „Rozmawiajmy wierszami II” Szczęsny Wroński Kraków 2003

Ucichło garncarskie koło
stoją równo ułożone
kubki i talerze
w sadzie zielone jabłka
śnią o kuszeniu
fotografie powieszone na drzewach
przyciągają oczy
i budzą wyobraźnię
przywołują wspomnienia
ukryte pod powiekami

wiersz nagrodzony w Konkursie „Piękno Małopolski słowem opisane” 2022