Katarzyna Miarczyńska-Kłeczek - polska poetka

rozsiadła się
na palecie
pokój
pełen liści
na szyi
jarzębiny usta
serce
rudy kasztan

Antologia poezji ekologicznej „Zgoda na adopcję, biedronko” Barcin 2006

nie kuszę Cię śpiewem
a przypływasz
gorącym morzem ramion
obejmujesz
rybia łuska mięknie
pod zaklęciem palców

Antologia poezji ekologicznej „Zgoda na adopcję, biedronko”- Barcin 2006

zapominam Ciebie
na sobie
wędrówka palców
od gąszczu włosów
po najczulszą stopę
dawno nie odbyta
płatki uszu
nie płoną
od słów szeptanych
w pośpiechu
nie wieszają się na szyi
ręce
zabierające tak dużo
dające tak wiele

zapominam Ciebie
wtulonego w ciemność
oddychającego z moim oddechem
nieparzysta
nie pasuję do świata
nawet buty są do pary

„Pozornie kruche” Miejski Dom Kultury „Szopienice” Katowice 2004

XI Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej

Mówisz
że jestem mgłą poranną
co znika
zanim trawy zasną

Mówisz
że jestem wierzbą płaczką
co gubi
wciąż bezcenne serca

Mówisz
że jestem liściem klonu
co marzy
o kochanym wietrze
co noc
gotowa zacząć taniec
poprawiam suknię
słucham patrzę

listopad 1994

na kamieniu
ciepłym
od komplementów
położyłam się
pozwalam słońcu
całować twarz
i ręce
chwytasz za ogon
wymykam się
pomiędzy palcami
kamień zimny
nie dogonisz mnie

Antologia Grupy Twórczej „Cumulus” 1983-1998 – Chrzanów 1998

mruczę
za Tobą płacze
potargane futro
spodek księżyca
zagląda w oczy

Almanach „Pożegnanie lata poetów i artystów 2001” Dworek Białoprądnicki  Kraków

a może
nie było Ciebie
a wszystko
to chora wyobraźnia
nakarmiona okruchem
zaczęła
wypełniać zimowe wieczory
dotykiem
Twoich dłoni

Almanach „Pożegnanie lata poetów i artystów 2001” Dworek Białoprądnicki Kraków

czuje się naga
bez obrączki obojętności
na nodze
niewidzialny krąg
pobrzękiwał w tańcu
nie pozwalał nieznajomym
odwrócić wzroku
teraz kiedy wyginam się
w kolejnej figurze
wszyscy mężczyźni
mają twoje oczy

Teatr Promocji Poezji  – „Rozmawiajmy wierszami II” Szczęsny Wroński Kraków 2003

nie opowiadaj mi bajki
o śpiącej królewnie
nie każde przebudzenie
bywa wymarzonym

nie opowiadaj o złotej rybce
kiedy mnie nawet nie stać
na zwykłe marzenia

opowiedz o czarnym smoku strachu
niepewności pitej z filiżanki

o mężczyźnie którego nie znam
a już przekroczył drzwi
mojej wyobraźni

Teatr Promocji Poezji – „Rozmawiajmy wierszami” Szczęsny Wroński  Kraków 2002

Zaręczam Tobie słowem
miłości rośnie we mnie kwiat
kocham Ciebie teraz
i gdy przybędzie nam lat
gdy oczy stracą blask
nogi zmylą krok
szklanka się stłucze
i z dziwnym drżeniem rąk

Zaręczam
z Tobą pragnę iść
w nieznany życia szlak
przy Tobie budzić słońce
na poduszce głowę kłaść
dotykać stóp
i tulić sny
dosięgać gwiazd
z jednego kubka wodę pić

Grupa Każdy – „Swoją drogą” Kraków 2018