Pożółkła fotografia
Nieśmiały uśmiech w bzach
Chowała moja babcia
Dziadek w mundurze wojskowym
Spoglądał poważnie

Kochali się zwyczajnie
Cynamon świątecznych dni
Codziennie kawa
Kuchenny stół
Osobny świat
Rozkwitał w porze obiadu

Działkowy raj Huty
Dorodne śliwki, grusze
Biegały dzieci
Maciejka pachniała
Muzyką graną przez świerszcze

Miłość zwyczajnych ludzi
Z kryształowej cukiernicy
Podjadaliśmy kostki
Została pamięć
I siła by żyć…

wiersz nagrodzony w Konkursie „Serduszkowy wiersz” Rabka Zdrój 2010 r

będę po Twojej stronie
na moście
gdzie wody wezbrane
przerywają
wały uczuć

żywioł zatopił ściany
piec utonął
i bezradność wykręca ręce

na brzegu rzeki
rozbitkowie o wielkich oczach
tracą głowy

wiersz nagrodzony III miejscem w Konkursie Poetyckim „O Złotą Lirę” Jaworzno 2010

Czasem mówią do nas nocą
Stukają w szybę liściem
Przypominają
o ciepłym swetrze
o szaliku

Siadają do kawy
W mglisty poranek
Podrzucają zagubione rzeczy
Podpowiadają zapomniane słowa

Stajemy oniemiali
Wczoraj trzymali nas za ręce
pierwszy upadek
Rozbite kolano

Serca miarowe stuk-puk
Odmierza nasze dni
piszemy do nich listy
opowiadamy sny…

W samotnych domach wypatrzone okna
zmarszczki firanek falują wspomnieniami
drzwi skrzypią tęsknie

Księga szafy pełna opowieści
tajemnice ubrań
sukienka miłości
obok apaszki smutku
życie przeleciało z odejściem człowieka

Komu teraz potrzebne stare graty
zdziczała jabłoń w ogrodzie
czeka na cud

zapach śliwek i gruszek
wirował w powietrzu
koncerty świerszczy
kot na kolanach
ogród wchodzący do domu
śpiewem ptaków
zamarł

III nagroda w Konkursie Poetyckim”O Złotą gałązkę jabłoni” Łososina 2022r.

Doklejeni do świata
próbujemy zrozumieć bieg mrówki
na ścieżce zostawić ślad

złapać czas
w ulotność skrzydeł
halnego poszumu

doklejeni do świata
kołyszemy wahadło życia
zapach łąk wpleciony w warkocze

kroplą żywicy
ściekamy
przez chwilę

wiersz z zestawu nagrodzonego II miejscem w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim 2023  „Pisać – to znaczy światy tworzyć” Gminna Biblioteka Publiczna Gminy Żary w Bieniowie

przycina łodygi
podlewa
deszczem z konewki
słońce
przepuszcza
przez
słomiany kapelusz
głaszcze liście
marzenia niedorosłe
kopaczką
spulchnia ziemię
w której jutro spocznie

Dzieci kaleczą stopy
o szkła butelek
sikają do piasku
na trzepaku
wieszają dywany zdarzeń

Biegają za kotem
bez ucha
siedzą na drzewach
strzelają z procy
w zarozumiałe wróble

Na betonie
rysują węglem słońce
przyszłość
obsypują popiołem
może
uda się niedorosnąć

oddałam ciało do czyszczenia
spiorą pocałunki
ślady zadrapań
ubędę z zapachu
zapomnę czyjeś ramiona

przyjdę do sklepu
z uśmiechem
z reklamy
wypiję piwo
za ciebie

Wiem
porzucę Ciebie
księżyc czekać
dłużej nie może
zamkniesz oczy
wymknę się cicho
w pocałunkach
cieplejszych niż kurtka

budzi się nocą parną
mokra
od lipcowych zalotów
opalonego kochanka
upał
wypalił mu serce na piach
więc cóż teraz po nim
kiedy ona burzą nadciąga
a on piachem w oku

„Bliżej Przedszkola” nr.3 Grudzień 2001r.