Wiersze

Zaobłoczenie


Czasem się trzeba zaobłoczyć
zniknąć przed świtem
gdzieś na szlaku
Codzienne sprawy wsadzić w plecak
popatrzeć na nie tak z wysoka

Czasem się trzeba zaobłoczyć
ponieść przed siebie górską ścieżką
z biedronką szukać pierwszych jagód
ze świerszczem w trawy skoczyć lekko

Czasem się trzeba zaobłoczyć
rzucić na wiatr smutki i żale
wtulić się w drzewo
słuchać echa
zadumać się w kamienia trwaniu

Czasem się trzeba zaobłoczyć
do słońca twarz wprost skierować
nadzieją witać każdą chwilę
sterem uśmiechu się kierować

Almanach Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego „O złotą gałązkę jabłoni” Łososina Dolna 2020

Kobieta w podróży… Wciąż potrafi się dziwić i zachwycać. Absolwentka pedagogiki na WSP TWP w Warszawie i Podyplomowego Studium Logopedii i Glottodydaktyki w Katowicach. Obecnie pracuje w Przedszkolu Terapeutycznym z dziećmi autystycznymi. Autorka tomików „Na kocich łapach” (2007) oraz „Katarynki” (2016).

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *